ارز دیجیتال چیست؟ | استخراج ارز دیجیتال | ماینینگ ارز دیجیتال
تاریخچه ارز
در گذشته در نبود پول واحد ملی هر کشور، مردم برای تامین کالاهای متفاوت در معاملات و تجارت، تهاتر انجام می دادند. یک کالا را می دادند و کالایی دیگر در ازای آن تحویل می گرفتند. پس از مدتی کالاهای واسطه انتخاب کردند مثل گندم، سکه یا فلزاتی چون نقره، طلا و… که در تمام این کالاهای واسطه یا دارایی قدیمی، احتمال تقلب، وجود داشت که این نگرانی برای دو طرف ایجاد می کرد. هم چنین تولید ، نگهداری و حمل این کالاهای واسطه، برای دو طرف معامله بسیار سخت بود. بنابراین به جای ارائه ی این کالاهای واسطه، نوشته، سند یا رسیدهایی ابداع شد که مردم در معاملات این سندها را جابجا می کردند و دارایی های خود را با آن انتقال دادند. پشتوانه این اسناد طلا و دارایی افراد بود. کم کم این رسیدها به اسکناس های امروزی تغییر یافتند و توسط دولت ها چاپ و به عنوان ارز معتبر برای انجام معاملات، شناخته شدند؛ که امروزه با نام ارز فیات آن را می شناسیم.
ظهور ارز دیجیتال
طی ۳ دهه ی اخیر، با آشنایی هر چه بیشتر مردم با اعتبار بانکی و دور شدن از اسکناس های کاغذی، مسلما فضا برای دیجیتالی کردن دارایی ها باز شده است. بهتر است بگوییم،۳۰ سال پیش تا کسی پول یا طلا نمی دید، هرگز راضی به انجام معامله نمی شد، اما امروزه مفهوم کامپیوتری بودن دارایی ، جا افتاده و ترس مردم ازین که تمام داراییشان تنها یک عدد در کامپیوترشان باشد، ریخته است و ارزش بعضی سکه های دیجیتالی چنان زیاد شده که مردم حتی به جای طلا، روی آن ها، سرمایه گذاری می کنند.
مفهوم ارز دیجیتال
این روزها کمتر کسیست که اسم ارز دیجیتال را نشنیده باشد اما ارز دیجیتال چیست؟ ارز دیجیتال ، یک شکل مجازی از سرمایه ی ماست که مشخصا مثل طلا وجود خارجی ندارد. ارز دیجیتال در واقع کدهای کامپیوتری است که ذاتا ارزشی ندارد و توسط کامپیوترهای خاصی ساخته می شود. مانند اسکناس های کاغذی که ذاتا ارزشی ندارند و مردم آن ها را قراردادی به دلیل زحمت و اعتباری که پشت آن هاست، در تراکنش های مالی، مورد استفاده قرار دادند؛ سکه های دیجیتال، قراردادی معتبر و شناخته شده اند و روز به روز با شناخت بیشتر مردم از تکنولوژی و علوم کامپیوتر ابداعات و اختراعاتی در حوزه ی ارز دیجیتال، انجام می گیرد.
کارت های اعتباری، پلی به سمت ارزهای دیجیتال
درست مانند کالاهای واسطه در معاملات، در رابطه با اسکناسِ کاغذی هم مشکل تقلب و دزدی، تولید، حمل و نقل و نگهداری وجود داشت و کم کم دارایی افراد در بانک ها، به شکل اعداد و ارقام ثبت شد که به جای اسکناس، هر فرد در بانک اعتباری دارد که می تواند با کارت یا شماره حساب با آن تراکنش داشته باشد و این ذهن ها را آماده کرد تا مفهوم ارز دیجیتال را درک کنند و بپذیرند.
استخراج ارز دیجیتال (ماینینگ)
کامپیوترهایی با توان محاسباتی بالا، کدهای منحصر به فردی را تولید و مردم، آن ها را دارایی مجازی یا سکه دیجیتال نام گذاری می کنند. اطلاعات مربوط به این سکه ها در فضای بلاک چین، ثبت شده و سپس این سکه های مجازی یا کدهای منحصر به فرد را به افرادی که با کامپیوترهای پرقدرت و متصل به اینترنت خود، زنجیره ها را در شبکه تقویت کنند، پاداش می دهد. به این کار، استخراج یا ماینینگ ارز می گویند.
برای درک بهتر استخراج ارز دیجیتال، تصور کنید به شما گفته اند کار آنلاینی برای شما وجود دارد و آن، کار کردن روی امنیت یک شبکه یا همان بلوک های کامپیوتریست که در ازای آن به شما سکه کامپیوتری می دهند. (البته اگر کامپیوتر شما خودش را ثابت کند و کشش حل معاملات ریاضی پیچیده را برای مشارکت داشته باشد.)
وقتی می گوییم کاوش، استخراج یا ماینینگ ارز دیجیتال، منظورمان استفاده از کامپیوترهای ماینر با توان محاسباتی بالاست که بتوانند تراکنش های شبکه بلاک چین را برای ایجاد اعتبار و امنیت بیشتر، تایید کنند و همین طور با کار روی زنجیره بلاک چین، شبکه را تقویت و باعث توسعه بلاک چین بشوند. شبکه هم در ازای این تقویت و توسعه ی بلوک های کامپیوتری، به ماینر، سکه های مجازی یا همان دیجیتالی، پاداش می دهد. این سکه ها، یا توسط کامپیوتر دیگری ساخته می شود و یا از سکه های پرداختی در مزدِ تراکنش ها، تامین می شود. فرد باید کیف پول مجازی داشته باشد تا سکه های مجازی را در آن نگه دارد. همچنین، هر سکه دیجیتال، الگوریتم خاص خود را در گسترش بلوک ها دارد که کامپیوتر ماینر، باید آن الگوریتم خاص را پشتیبانی کند و بر اساس پروتکل های آن، شبکه را گسترش دهد. مثلا برای بیت کوین، ماینری که الگوریتم SHA-256 را پشتیبانی کند می تواند شبکه ی بیت کوین را تقویت و سپس سکه ی بیت کوین، پاداش بگیرد. در رابطه با لغت استخراج ارز، چون هر کامپیوتر کاوش های محاسباتی دارد و بعد از شبکه، یک سکه دریافت می کند آن را به استخراج طلا از معدن، تشبیه کرده اند. در معدن فرد، در ازای کاوش، طلا می یابد و در کامپیوتر، یک کد کامپیوتری بدست می آورد.
بانکداری مجازی در ارز دیجیتال
نکته ای که در ارز دیجیتال، بسیار مهم و کلیدیست این است که بیشتر از خودِ سکه های دیجیتالی، آن سامانه ای که اطلاعات و انتقال سکه ها را ثبت می کند، اهمیت دارد. همین مساله راجع به بانک حقیقی نیز، وجود دارد. تصور کنید اگر بانک و سیستم انتقال اطلاعات در بانک نباشد، چگونه کارت های اعتباری کار کنند و تراکنش ها انجام شود؟
هم چنین اگر کمی به بانک رفتن های امروزیِ خود و تراکنش های مالی تان در بانک فکر کنید، به خاطر می آورید که اکثر مواقع، دیگر خود اسکناس کاغذی را در بانک نمی بینید. تمایل افراد به جای اسکناس کاغذی به اعتبار بانکی افرایش پیدا کرده است. حتی راننده های تاکسی هم که پیش ترها عاشق جمع کردن اسکناس از مردم بودند ولی امروزه، پرداخت آنلاین را پیشنهاد می دهند.
در بیشتر مراجعت ها به بانک، کارمندان بانک فقط پشت سیستم هایشان مشغول بررسی شماره حساب افراد، ثبت اطلاعات و اعداد هستند. صحبت ما اینست که در واقع بخش مهمی از سیستم بانکداری، همین ثبت در کامپیوتر و انتقال دارایی ها به حساب مشتریان بانک هاست. در سیستم های بانکداری، شبکه گسترده ای از کاربران وجود دارند که هر کدام با یک شماره حساب شناخته می شوند. واریز و برداشت ها از طریق کامپیوتر و با افزودن یا کسر اعداد در حساب آن ها، با فشار دادن دکمه ای در سیستم، انجام می شود. حال اگر خود مردم با کمک از مهندسین حوزه علوم کامپیوتر، سیستم امنی داشته باشند که بتواند ثبت و انتقال اطلاعات را به درستی انجام دهد، انگار خودشان بدون نیاز به دولت، بانک درست کرده اند. در واقع می خواهیم بگوییم مهم ساخت این سیستم کامپیوتری با قابلیت تراکنش بین شماره حساب هاست وگرنه، خودِ سکه های دیجیتالی مثل طلای واقعی نیستند، خود سکه های دیجیتالی، ماهیت ارزشمندی ندارند و صرفا یه رمز یا کد کامپیوتری پشت آن هاست. در سیستم تراکنش بین افراد، به آن سکه ها اعتبار می دهیم. سکه های کامپیوتری مثل سکه های بازی های کامپیوتری راحت قابل تولیدند، مهم ساخت یک شبکه ی ایمن از کاربران است که این رمزها یا کدها را معتبر شناخته و داد و ستد کنند. دقیقا به همین دلیل، جرقه ی پول دیجیتال بعد از ساخت سامانه های پیشرفته ثبت و انتقال اطلاعات شکل گرفت. اگر شبکه ای نبود اصلا ارز دیجیتال که در واقع یک کد یا رمز کامپیوتریست قابلیت استفاده در معاملات را نداشت و حالا سوال مهم اینست این شبکه یا سامانه پیشرفته ثبت و انتقال چگونه باید باشد و چه اسمی دارد؟
بلاک چین چیست؟
شاید فکر کنید ابتدا سکه های دیجیتال اختراع و بعد سیستمی برای انتقال آن ابداع شد اما دقیقا برعکس، حدود 15 سال پیش از ظهور ارز دیجیتال، ابتدا بلاک چین اختراع شد و بعد ارز دیجیتال مطرح و پذیرفته شد. این سامانه اعجاب انگیز بلاک چین نام دارد. بلاک چین، سامانه ای غیرمتمرکز برای ثبت اطلاعات و آمار نوین است. غیرمتمرکز یعنی، این سامانه انحصاری نیست و اطلاعات آن شفاف در معرض همگان است. اسم این سامانه از دو کلمه ی بلاک و چین تشکیل شده است. معنای این عبارت یعنی زنجیری از بلوک ها کنار هم. در سامانه بلاک چین، بلوک هایی داریم که در هر بلوک، اطلاعات تراکنش ها بین افراد، ثبت می شود و شبکه ای از بلوک ها را می سازند. برای هر بلوک یک کد یا رمز به نام هش، درست می شود که خلاصه ای از اطلاعات بلوک، در آن به صورت رمزی، توسط کامپیوتر، ثبت می شود که این رمز یا هش به بلوک بعدی متصل است. در واقع در هر بلوک جدید از اطلاعات، بلوک های قبل به صورت زنجیروار، ثبت می شود. به همین دلیل برای تراکنش های مالی، که عدم امکان هک و دستبرد بسیار اهمیت دارد، این سامانه ی بلاک چین استفاده می شود. اطلاعات این سامانه، تحت مدیریت یک نفر یا عداه ای نیست که آن را به دلخواه تغییر داده یا حذف کنند بلکه تمامی تراکنش ها، شفاف از طریق اینترنت برای تمامی کامپیوترهای متصل به آن، قابل دیدن است. مثل این می ماند که هزاران نسخه از اطلاعات مالی را کپی کرده و همه جا انتشار داده تا امکان هک، تقلب و تغییر اطلاعات مربوط به تراکنش های مالی افراد را صفر کند.
مزایای رمزارزها
ممکن است عده ای تفاوت رمزارز را با سکه ی دیجیتال ندانند اما باید گفت هر رمز ارزی، سکه یا کوین نیست و هرکدام کاربردها و مزایای خاص خود را دارند. بهتر است ابتدا با مفهوم رمزارز و سکه دیجیتال بیشتر آشنا شویم.
مفهوم رمزارز یا توکِن و مزایای آن
امروزه، واژه ی رمز ارز یا توکِن به معنای ژتون، بلیت، نشانه و گاهی امضاء دیجیتال، به کار می رود. گاهی شرایطی پیش می آید که به جای اسکناس کاغذی، نیاز به یک بلیت یا رسید کامپیوتری داریم. امروزه، این رسید های کامپیوتری را توکِن می نامیم. پشت هر توکِن، رمز یا کد کامپیوتری منحصر به فردی وجود دارد. اطلاعات مربوط به این رمزارزها می تواند درسامانه های بلاک چِین موجود، ثبت می شود. بنا به نیازهای متفاوت، انواع توکن ها طراحی شده است. از انواع توکن ها می توان به توکن های بهادار برای فروش سهام، توکن هایی برای پیش فروش محصولات، توکن هایی برای خرید و فروش آنلاین و توکِن هایی برای ثبت رای در انتخابات اشاره کرد. برای انتقال توکن، می توان از بلاک چین های معتبر کمک گرفت و نیازی به هزینه ی زیاد و تولید بلاک چین اختصاصی نیست. توکِن ها جذب سرمایه و پیش فروش در استارآپ ها را ممکن می کند و اگر کسی علم استفاده از آن را داشته باشد، می تواند از راه فروش اولیه ی توکِن، برای ایده های خود، سرمایه ی لازم را جذب کند.
سکه دیجیتال و مزایای آن
اگر برای یک توکن، یک بلاک چین اختصاصی ساخته شود، آن توکن دیگر می تواند به عنوان یک واحد پول دیجیتال معتبر، استفاده شود، دیگر به آن سکه دیجیتال یا کوین Coin می گویند. سکه های معروف دیجیتال عبارتند ازبیت کوین، اتریوم، لایت کوین، ریپل و… . برای درک بهتر مزایای سکه ی دیجیتال تصور کنید دانشجویی خارج از ایران، از خانواده اش تقاضای کمک مالی دارد یا کسی می خواهد برای خانواده اش از خارج از ایران هدیه، سکه یا پول بفرستد؛ یا شما یک کیف برند را در فروشگاهی آنلاین پسندیده اید و کارت بانکی شما در محدوده ی آن کشور معتبر نیست، آیا بانک به راحتی بدون واسطه یا محدودیت در هر زمان از شبانه روز می تواند این تراکنش ها را برای شما انجام دهد؟ خیر، قطعا همه با محدودیت های ملی و بین المللی بانک ها آشنایی داریم و مدت هاست که به خاطر قوانین سخت گیرانه بین بانک ها و البته تحریم های بانکی شدید، ارتباط خود را با بازار جهانی قطع کرده ایم. در چنین شرایطی، قطعا نیاز یک سامانه بانکی مردمی برای سهولت بیشتر تراکنش با خارج از ایران حس می شود. همچنین در شرایطی که ارز دولتی در نوسان است با تبدیل ارز فیات به ارز دیجیتال می توان از تورم و نوسان دور ماند.
بانکی که به جای ۷ یا ۸ ساعت در روز، ۲۴ ساعت فعال و در گردش مالی باشد. بانکی که به جای دولت، توسط مردم مدیریت شده و محدودیت ارتباط با خارج از مرزها را نداشته باشد و به ما اجازه دهد بدون داشتن واسطه و پرداخت هزینه های اضافی، تنها از طریق اتصال به اینترنت گوشی تلفن همراه یا رایانه، با کیف پول مجازی، تمامی تراکنش های مالی لازم را انجام دهیم. اینک نکته مهم اینجاست انواع ارزهای معتبر با کارکرد جهانی را بشناسیم و بعد وارد دنیای بزرگ و مدرن بازرگانی بین المللی بشویم.
معایب ارز دیجیتال
درست است که عده ای غیردولتی بودن ارز دیجیتال را می پسندند اما عده ای غیرقانونی بودن آن را در برخی کشور ها، بزرگترین عیب ارز دیجیتال می دانند. برای مثال در صورت اشتباه ارسال کردن پول به کیف پول فرد اشتباه، نمی توان با قوانین بانکی کشور آن را برگرداند و با تایید تراکنش از سمت هزاران کامپیوتر، دیگر کاری از دست کسی ساخته نیست. از بزرگترین معایب ارز دیجیتال اینست که اگر فرد رمز کیف پول خود را فراموش کند تمام دارایی خود را از دست خواهد داد.
از دیگر معایب کلی ارز دیجیتال می توان گفت بیشتر استقبال از ارز دیجیتال از سمت مردمیست که از تورم و نوسان ارز دولتی به ارز دیجیتال پناه برده اند. این مساله نشان می دهد در صورت ایجاد وضعیت با ثبات عده ای بدون توجه به کاربردهای دیگر آن، سرمایه خود را از ارز دیجیتال بیرون می کشند. ضمنا هر ارز دیجیتال در خرید اول وابسته به ارز فیات یا ارز دولتی یا ارزهای دیگرست. بنابراین هم چنان ممکن است برای پیشرفت، نوسانات زیادی را تجربه کرده و نتواند امنیت لازم را ایجاد و رضایت مشتریان را جلب کند.
نظرات کاربران